با ارزش ترین دارایی هر سازمانی نیروی انسانی متخصص و متعهد آنست اما متاسفانه در بیشتر شرکتهای دولتی و خصوصی شاهد عدم دانش مدیران در این خصوص هستیم. در واقع تبعیض و عدم قدرشناسی در مدیران نسبت به کارکنان تبدیل به یک سندروم خطرناک شده و نتیجه نهایی آن پایین بودن کارایی مجموعه، نیروی کار ناراضی و تغییر پی در پی کارکنان در شرکتهای خصوصیست.
ایجاد حس دلگرمی در کارکنان که عموما از قشر متوسط و پایین جامعه هستند بعضا بسیار ساده بوده و حتی گاهی با یک تشکر ساده قابل دستیابیست. در این خصوص مدیران ابزارهای زیادی در اختیار دارند و بیمه عمر نیز یکی از آنهاست. تهیه بیمه عمر گروهی برای کارکنان یک شرکت یعنی تضمین آینده آنها و خانواده هایشان برای شرکت امری مهم است. حال شما قضاوت کنید که این چه حسی را در کاکنان ایجاد خواهد کرد؟ آیا کارایی کارکنان این شرکت در قیاس با شرکتی که افراد حتی قرارداد هم ندارند تفاوتی نخواهد داشت؟
